Prekid kraći od 30 dana između dva ugovora o radu na određeno vreme ulazi u ukupan period od 24 meseca utvrđen zakonom kao maksimalni rok trajanja radnog odnosa na određeno vreme sa istim zaposlenim, a prekid koji je duži od 30 dana ne uračunava se u taj period.
(Mišljenje Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, Sektor za rad, br. 011-00-170/2016-02, od 8.3.2016. godine)
Zakonom o radu propisano je da ugovor o radu može da se zaključi na određeno vreme, za zasnivanje radnog odnosa čije je trajanje unapred određeno objektivnim razlozima koji su opravdani rokom ili izvršenjem određenog posla ili nastupanjem određenog događaja, za vreme trajanja tih potreba.
Članom 37. stav 2. Zakona o radu propisano je da poslodavac može zaključiti jedan ili više ugovora o radu na na osnovu kojih se radni odnos sa istim zaposlenim zasniva za period koji, s prekidima ili bez prekida, ne može biti duži od 24 meseca.
Prema članu 37. stav 3. Zakona prekid kraći od 30 dana ne smatra se prekidom perioda iz stava 2. ovog člana.
Takođe, ugovori na određeno vreme, zaključeni pre stupanja na snagu Zakona o izmenama i dopunama Zakona o radu (“Sl. glasnik RS”, br. 75/2014, od 29.7.2014. godine), okončavaju po odredbama zakona koje su bile na snazi u vreme njihovog zaključenja i ne računaju se u rok od 24 meseca utvrđen važećim Zakonom. Rok od 24 meseca računa se samo za ugovore zaključene počev od 29.7.2014. godine.
Prekid između dva ugovora koji je kraći od 30 dana ulazi u ukupan period od 24 meseca, a koji je duži ne uračunava se u period od 24 meseca.